Ιδού έφθασε η ώρα που παλλόμενο στο μίσχο του
Καθε λουλούδι σαν από 'να θυμιατό εξατμίζεται
Ήχοι κι αρώματα σκορπίζονται στον βραδινό αέρα
Βαλς μελαγχολικό, περιπαθές ζαλίζει!

Κάθε λουλούδι σαν από θυμιατό το άρωμα του διαχέει
Το βιολί σαν μια καρδιά που έχουν λυπήσει αναρριγά
Βαλς μελαγχολικό και νωχελικό ζαλίζει
Ο ουρανός ωραίος, λυπημένος σαν μεγάλο κοιμητήρι

Σαν βιολί μια καρδιά που συγκινείται αναστενάζει
Μια τρυφερή καρδιά που μισεί το απέραντο μαύρο τίποτα
Ο ουρανός λυπημένος κι ωραίος σαν απέραντο κοιμητήρι
Ο ήλιος πνίγεται μες το αίμα που αναδύει

Μια τρυφερή καρδιά που μισεί το απέραντο μαύρο μηδέν
Απ' το φωτεινό παρελθόν κουράγιο προσπαθεί να αντλήσει !
Ο ήλιος πνίγεται στο αίμα που αναβλύζει...