Edouard Manet - Le Buveur d' Absinthe
Θεσπέσια ματιά κρυφών σολονιών γυναίκας
αργυρή φεγγαριού αχτίδα που φθάνει στο νου
κυματιστές φωτός δέσμες διαθλώντας στη τρεμοσβήνουσα λίμνη
που τη νωχελική ομορφιά της αντανακλά
Τα τελευταία σκούδα κέρματα στα δάχτυλα του παίχτη
ένα κρυφό φιλί απ' την ισχνή Αντελίν
ο ήχος μιας μουσικής που συνεπαίρνει τρεμοσβήνοντας
μοιάζοντας μ' απόμακρη, ανθρώπινου πόνου φωνή
Όλα αυτά δεν αξίζουν ώ μπουκάλι αγαπημένο
που σε σένα εισχωρούν οι χυμοί του κρασιού
φύλαξε λίγους απ' τους γλυκόπιοτους χυμούς σου
για την καρδιά την αδύναμη του ευσεβούς ποιητή
Του δίνεις ελπίδα και νιότη, χαρά, εγωϊσμό
αυτόν των ζητιάνων περισπούδαστο γλυκό θησαυρό
που σε νικητές μας μεταμορφώνει, ομοιώματα των Θεών!
Ποίημα γραμμένο σε ηλικία 21 ετών! — Εικόνα, Αρχική Πηγή
Henri Matisse - Dance |