Άκυρος πια
με φρένα ξεπλυμένα
μια θέση διεκδικώ κι εγώ
στων ιδεών την πόλη.

Στην πόλη αυτήν ο κόσμος δεν λαλεί, μονάχα μερικοί
σκαρώνουν στίχους. και μεταφράζονται και παραφράζονται.
κάποιοι χαμογελούν κι ο κόσμος άλλη μια φορά συμπίπτει.

Φωνή χαμένη μέσ' το δάσος με τα πουλιά·
πουλιά μου κελαηδήστε,
κελαηδήστε, τραγουδήστε τον ωραίο, τον ωραίο σας σκοπό!