Τα νέα από το χώρο των ενδιαφερόντων μας

Aύγουστος 1, 2008

• "Βαρκάρισσα της Χίμαιρας" ^{Αλκυόνη Παπαδάκη} Στην άγνωστή μας Σαλαμίνα, στο κτήμα Σφοδελιανή διαδραματίζεται η ιστορία της συγγραφέως Αλκυόνης Παπαδάκη με χρώματα ροζ, συννεφιά, πορτοκαλένια — (για να περιγραφεί μια αραχνούφαντη πλοκή που οδηγεί μέσα από τις πτυχές μιας σχεδόν αγροτικής καθημερινότητας, στο αναπάντεχο δράμα).
  Aλκιονη Παπαδακη Βαρκαρισσα της Χιμαιρας Εκδοσεις Kαλεντης
• "Θεοί με πήλινα πόδια" ^{Γεωργία Σταυριανέα/ 2007}
  Στη σειρά Αληθινές Ιστορίες από τις εκδόσεις Μελίχρυσος, ένα βιβλίο για το που οδηγούν τα σύγχρονα μονοπάτια των ηθών

M. Duras

"Τελεία και Παύλα" - Και πριν και τώρα ανάμεσα σε σένα και σε μένα υπάρχει ο έρωτας. Ο θάνατος και ο έρωτας. Ας υπάρχεις εσύ κι ας γίνει το θέλημα σου — Μαργκεριτ Ντυρας - εκδοσεις Εξαντας

• Μarguerite Duras ^{Ινδοκίνα 1914 - Παρίσι 1996} "Τελεία και παύλα" [C' est tout] ¹⁹⁹⁴ εκδ. Εξάντας, 1996. Ένα ιδαίτερα αξιόλογο κείμενο της Γαλλίδας συγγραφέως (γνωστή για το ο "Εραστής" ¹⁹⁸⁴ που γυρίστηκε και ταινία) — το τελευταίο της βιβλίο με έντονη προσωπική - ποιητική χροιά. Πρόκειται για έναν απελπισμένο μονόλογο, το ύστατο χαίρε στον κόσμο της διάσημης Γαλλίδας συγγραφέως.
  Marguerit Duras: "Έγραφε όλο και με περισσότερο λιτή γραφή: Κάθε βιβλίο της είχε ολοένα και λιγότερες λέξεις, περισσότερες σιωπές, η φωνή της γινόταν ολοένα και πιο απαλή. Ζούσε αφαιρώντας και όχι προσθέτοντας..." Claude Roy, "Nous", Gallimard, 1972
  Απόσπασμα ↓ — Σάββατο 25 Μαρτίου
  Λυπάμαι που οι δεκαετίες περνούν τόσο γρήγορα. Μα ωστόσο είμαι απ' τη μεριά του κόσμου. Είναι τόσο σκληρό να πεθαίνεις. Μια ορισμένη στιγμή της ζωής τα πράγματα έχουν τελειώσει. Έτσι το νοιώθω: τα πράγματα τελείωσαν έτσι είναι.
  Σιωπή, κι ύστερα. Θα σας αγαπώ μέχρι το θάνατό μου. Θα προσπαθήσω να μην πεθάνω πολύ νωρίς. Αυτό και μόνο πρέπει να κάνω. — "Είναι θέμα χρόνου. Θα κάνω ένα βιβλίο. Θα το 'θελα αλλά δεν είναι σίγουρο πως θα το γράψω αυτό το βιβλίο. Τ΄αφήνω στην τύχη".
  Αργότερα — 22 Νοεμβρίου, απόγευμα στην οδό Σεν - Μπενσουά.
  — Φοβάστε το θάνατο; — "Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Δεν ξέρω πια τίποτε από τότε που έφθασα στη θάλασσα".
  — Και με μένα; —"Και πριν και τώρα ανάμεσα σε σένα και σε μένα υπάρχει ο έρωτας. Ο θάνατος και ο έρωτας. Ας υπάρχεις εσύ κι ας γίνει το θέλημά σου". ↓ Aπό Συνέντευξη:
  —Πως προσδιορίζετε τον εαυτό σας; —"Δεν υπάρχω, όπως τούτη τη στιγμή δεν ξέρω τι να γράψω".
  —Και το βιβλίο που προτιμάτε απόλυτα; — "Το “Φράγμα,” την παιδική ηλικία".
  —Και στον παράδεισο θα πάτε; —"Όχι μου φέρνει γέλιο".
  —"Γιατί; Δεν ξέρω. Δεν τον πιστεύω καθόλου".
  — Και μετά τον θάνατο τι μένει; —"Τίποτε. Μόνο οι ζωντανοί που χαμογελούν ο ένας στον άλλο, που θυμούνται".
  —Ποιός θα σας θυμηθεί; —" Οι νεαροί αναγνώστες. Ο μικροί μαθητές." (...)

• Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο είναι το "Εφιαλτικές Νύχτες στην έρημο της Αραβίας" της Συμεωνίδιου, Αλεξάνδρας εκδ. Λιβάνη λεπτ. [link ext.]. Η ιστορία είναι προσωπική της συγγραφέως - αεροσυνοδού στις γραμμές της Σαούντι και περιγράφει τις εμπειρίες μεταξύ Αραβικού κόσμου και δυτικών πρωτευουσών με επίκεντρο τη γνωριμία της μ' έναν γνήσιο ʼραβα και τον επακολουθήσαντα γάμο της μαζί του και την εγκατάσταση της στη Τζέντα —περισσότερα..