e-mail
us |
||
19oς Αιώνας
Όταν τυπώνονται (1824 - 1826) οι μοναδικές του είκοσι ωδές - οι οποίες εκτός από δύο, εξυμνούν τον αγώνα του 1821- ούτε ο Κάλβος ήξερε τον Σολωμό, ούτε ο τελευταίος είχε προχωρήσει πέρα από τον "Ύμνο". Κάτω από τον κλασσικισμό του Φώσκολου, ο Κάλβος φανερώνει συχνά μια ψυχή ρομαντική κι αυτή η αντινομία είναι που δίνει γοητεία στην ποίηση του, μαζί με την εκφραστική λιτότητα στις κλασσικίζουσες πεντάστιχες στροφές του. Ζάκυνθος, 1792 - Louth - κοντά στο Λονδίνο, 1869 ¬ Ωδή 5η Εις Σούλι 1824
Αν και ζει μέσα στην ευμάρεια και στον πλούτο στο σπίτι του κόντε πατέρα του -σε μια Επτάνησο υπό Αγγλική κατοχή- ο Αγώνας για την Ανεξαρτησία τον ταρακουνά. Ξεπερνώντας τις νεανικές δοκιμές, δίνει το πρώτο σημαντικό έργο του [Μάιος 1823] τον Ύμνο εις την Ελευθερία Στη συνέχεια, βαθαίνει ολοένα και περισσότερο τον στοχασμό του [1828] -ποιήματα εποχής είναι: Ξανθούλα, Αγνώριστη, Όνειρο, Φαρμακωμένη και μας δίνει [1833] τα πιο ώριμα έργα του: "Λάμπρος" -που θεωρείται το αριστούργημα του- "Κρητικός", "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", "Πόρφυρας", διακατέχομενος από το στοιχείο της τελειότητας και την κατασκευαστική μανία - πρώτος αυτός σε μια γλώσσα προφορική (του λαού) - “Ο καλύτερος ρυθμιστής για την ποίηση, είναι η προφορική γλώσσα...” λέει- μ' έναν λυρισμό που δεν είχε ως τότε φανερωθεί και που και σήμερα ακόμη, είναι σαν εντελώς καινούργιος, και σε πολλά σημεία αβυθομέτρητος. Εγκατεστημένος στην Κέρκυρα, την περίοδο [1847 - 1857] την πρωτεύουσα του Κράτους των Ιονίων Νήσων -όπως λέει "Η Κέρκυρα είναι η δεύτερη πατρίδα μου"-, αφήνει εκεί, την τελευταία του πνοή. Στον Ιάκωβο Πολυλά οφείλεται η αρχική έκδοση των έργων του, που υπήρξε άθλος, εξ αιτίας της κακογραφίας και ακαταστασίας των γραπτών του. Στενός φίλος του Σολωμού, ήταν αυτός που εκφώνησε τον περίφημο επικήδειο λόγο, κατά την κηδεία του, στην Κέρκυρα. Χαρακτηρίστηκε —Στρατής Παράσχης: σαν "ο Γνήσιος Ποιητής σε όλη την Ευρώπη". Ζάκυνθος, 1798 - Κέρκυρα, 1857 ¬ Επιλογή ποιημάτων
Οι συλλογές αυτές είναι σημαδεμένες με μελαγχολία αλλά και από τη γαλήνια ενατένιση του θανάτου. Γιός του δικαστικού Γ. Μαρκορά, φίλου του Σολωμού, είναι αποκλειστικά ποιητής, μια φωνή συμπαθητική αλλά κάπως αδύνατη. Τα συγκεντρωμένα ποιήματα του "Ποιητικά Έργα" [Κέρκυρα 1890] έκαναν μεγάλη αίσθηση στους ποιητές της "Νέας Αθηναικής Σχολής", στον ίδιο τον Παλαμά που ήταν και ο ιδρυτής και ηγήτωρ της Σχολής και τους άλλους, ιδιαίτερα για το θαυμάσιο μεταχείρισμα της γλώσσας και του στίχου, που διέσωζε την παράδοση του Σολωμού. Το σημαντικότερο ποίημα του Μαρκορά, παραμένει ο Ορκος [1875] του οποίου η υπόθεση είναι η Κρητική επανάσταση
του 1866 και η ανατίναξη του Αρκαδιού. "Άσμα ασμάτων του σύγχρονου ηρωϊσμού" το ονόμασε ο Παλαμάς. Τα ομοιοκατάληκτα δεκαπεντασύλλαβα δίστιχα κυλούν κρουστά με μια σύνθετη αρμονία, άξια παιδιά του "Κρητικού" και των "Ελεύθερων Πολιορκημένων" του Διονυσίου Σολωμού. Ο Γεράσιμος Μαρκοράς πέθανε στην Κέρκυρα -τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μετά το θάνατο της γυναίκας του, του πατέρα του και των άλλων δικών του, τα έζησε στην Κέρκυρα με τη συντροφιά της αδελφής του- αφήνοντας πλούσια φήμη στους Αθηναϊκούς κύκλους - του Παλαμά συντελέσαντος: Ο ποιητής της "Φλογέρας" είχε δηλώσει για τον ποιητή του "Όρκου": "Ο Μαρκοράς μου έμαθε τον στίχο" - εννοώντας πως από 'κείνον διδάχθηκε όλη την ποιητική του τέχνη. Κεφαλληνία 1826 - Κέρκυρα 1911 ¬ Επιλογή ποιημάτων
 Η ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ —Το 1880 αποτελεί ορόσημο για τα ελληνικά γράμματα. Με οδηγό
τη γαλλική σχολή του "Παρνασσισμού", οι νέοι ποιητές
αφήνουν τη ρομαντική εξεζητημένη μεγαληγορία και προσανατολίζονται
σε θέματα οικειότερα -ακόμη και σε καθημερινά, τετριμμένα- φροντίζοντας
το στίχο και τη μορφή και κάνουν ακόμη ένα επαναστατικό βήμα:
Δέχονται στην ποίηση πέρα ως πέρα τη δημοτική.Η αναμφισβήτητη μορφή της αποκαλούμενης γενιάς του 1880 είναι ο Κωστής Παλαμάς που δέσποσε σαν η κεντρική μοφή των γραμμάτων για εξήντα ολόκληρα χρόνια [1886 - 1935] Από το 1885 αρχίζει για τον Παλαμά η εικοσαετία της αδιάκοπης ακμής και ποιητικής παρουσίας. Δίδει την πρώτη του συλλογή το 1886 και αναγνωρίζεται καθιερώνοντας μαζί, και το νέο κίνημα του Συμβολισμού - με τη βράβευση του στον Α΄ [1889] κα στον Β΄ [1890] Φιλολογικό Διαγωνισμό Παρνασσού. Η ποιητική άνοδος του συμβαδίζει με μιαν άνοδο εθνική, που απ'
την ντροπή της ήττας του 1897 και μέσα απ' τη σκληρή δοκιμασία
του Μακεδονικού αγώνα, οδηγεί προς τη μεταπολίτευση του 1909
και τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους [1912 - 1913]
Πάτρα 1859 - Αθήνα 1943 ¬
Επιλογή ποιημάτων
Όλα τα επόμενα χρόνια [1915 - 1935] ο Παλαμάς εξακολουθεί να δεσπόζει στα ελληνικά γράμματα.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΦΛΑΜΑΝΔΙΑΣ— Μαθητής του Λύτρα έφυγε για σπουδές στην Ακαδημία του Μονάχου. Μετέπειτα πήγε στο Βέλγιο όπου τον κέρδισαν οι Βρυξέλλες, πρωτεύουσα - κέντρο της Ευρώπης. Εκεί
ο Πανταζής δημιούργησε τα μεγάλα του έργα —αλλά εκεί ήταν και το σημείο εξόρμησης
προς το Παρίσι, όπου ο ζωγράφος μελέτησε το έργο του δακάλου Κουρμπέ |
 
 |
| Παλαμάς - Ανατολή Γιαννιώτικά, Σμυρνιώτικα σοκάκια ανατολίτικα |
Σολωμός - Αγνώριστη - Την είδα την ξανθούλα, την είδα χθες αργά |
Μαρκοράς - Όνειρο Μη σε πλανούν τα ονείρατα |
 Πολυλάς - Νεκρολογία Σολωμού |
| Κάλβος - "Ωδή 5η Εις Σούλι |
Πανταζής - Ένας Έλληνας Ιμπρεσσιονιστής Ζωγράφος στην καρδιά της Ευρώπης |
Το φιλί, Gustav Klimt, 1862 - 1918 (Der Kuss) Usterr. Galerie, Wien |
Debussy "Clair de Lune"
-
Σχετικα
- Ζάκυνθος Το φιόρε του Λεβάντε
- Gustave Klimt
- Μουσείο Βιέννης
- Gustav Courbet