Μαγικό Κουτί :..Oδυσσέας Ελύτης - Άξιον Εστί

O Eλύτης και το Φως - "Άξιον Εστί" - ^{Β΄μέρος" Τα Πάθη (1)}

Εκεί που ελπίζει ο κόσμος.
Εκεί που ο άνθρωπος δε θέλει
παρά να 'ναι ο άνθρωπος
Μόνος του και χωρίς καμιά Ειμαρμένη!

Άξιον Εστί
Ιδού εγώ λοιπόν ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες και τα νησιά του Αιγαίου ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών και μύστης των φύλλων της ελιάς Ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος Ιδού εγώ καταντικρύ του μελανού φορέματος των αποφασισμένων Μοίρα των αθώων, πάλι μόνη, να σε στα Στενά! Μοίρα τω αθώων, είσαι η δική μου η Μοίρα! >> επόμενο

ANAΛΥΣΗ Λ. ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Το πολύ φως που μας θαμπώνει στους στίχους του Ελύτη, η ξενοιασιά, το τραγούδι του θριάμβου για την πολύ απτή ευτυχία του σώματος αυτού καθ' εαυτού, μπορούν να μας ξεγελάσουν, πως δεν πρόκειται για μια λευτεριά συνειδητή, βασανισμένη στη δοκιμασία του στοχασμού και του τρόμου. Στραφταλίζει πολύ, γελά, ξεκαρδίζεται και φαίνεται εύκολη, αναίμακτη θα ΄λεγα, καθώς προχωρεί απλά, πέρα από τις ιδέες ή πριν γεννηθούν, αλλά και χωρίς να σκοτίζεται να τις ανακαλύψει.

Κι όμως! Στους "Προσανατολισμούς" και "Στον Ήλιο τον Πρώτο" υπάρχει συμπηκνωμένος ο Ελύτης του "Άξιον Εστί". Με τη διαφορά πως στα 20 χρόνια που χωρίζουν τα πρώτα ποιήματα από το τελευταίο, παρεμβαίνει ολότελα αυθαίρετα η Ειμαρμένη με τη μορφή του πολέμου.

Η ενότητα του Ποιητή με το σώμα του, τον έρωτα, τη φύση, το φως, όλα όσα αποτελούν τη μοναδική του αλήθεια, διασπώνται από μια παρέμβαση τελείως ανεξάρτητη της θέλησης του. Και ο Ελύτης, αρνιέται αυτή την έντεχνα κατασκευασμένη Ειμαρμένη που στερεί τον άνθρωπο από την ηθική της καλωσύνης και της αθωότητας, γι' αυτό και την απορρίπτει, τότε, πριν 30 χρόνια, όπως την απορρίπτουν σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι και κυρίως νέοι. 
Η αμείλικτη παρέμβαση της ωριμάζει τον Ποιητή που περνά από το διονυσιακό τραγούδι στο συμφωνικό ποίημα. Αλλά όχι χωρίς διαμαρτυρία.

>> Λιλή Ζωγράφου

↑ Οδυσσεας Ελυτης

O Eλύτης και το Φως - "Άξιον Εστί" - Β΄μέρος" Τα Πάθη (1)

O Eλύτης και το Φως - "Άξιον Εστί" - ^{Β΄μέρος" Τα Πάθη (1)}