Δεν είναι ούτε η θάλασσα δεν είναι ούτε ο κόσμος
το γαλάζιο αυτό φως
στα δάχτυλά μας

κάτω από τα βλέφαρα
χίλιες αντένες
ψάχνουν ζαλισμένες
τον ουρανό

κόκκινο γαρούφαλο
μοναχό στη γλάστρα στάθηκες σαν έγραφα
μπρος μου σαν αγάπη

είταν μια ελαφίνα
κίτρινη σα θειάφι
κι' είταν ένας πύργος
από χρυσάφι

μέτρησαν τα χρόνια τους
πέντε κοράκια
μάλωσαν και σκόρπισαν
σαν πεντάλφα

τα μαλλιά της όμορφης
τ' άσπρισαν τα κρίνα
στο κορμί της όμορφης
έγραψα βιβλία

Δεν μπορώ να ζω
όλο με παγόνια
μήτε να ταξιδεύω μερόνυχτα
μέσα στα μάτια της γοργόνας.