Κάπου αλλού σ' άγνωστο τόπο, απαλοί λόφοι
σβήνουν κατρακυλώντας στη θάλασσα —ήμερα θεριά.
Γαλάζιο και ρόδινο
μια θάλασσα πηχτή, ακίνητη τους ζώνει.

Συνέχεια έρχονται ως το καράβι παιδιά κολυμπώντας
πάνω σε λάστιχα μαύρα, φορτηγών, φύλλα φελιζόλ —αυτοσχέδιες σχεδίες
λίγες δραχμές ζητούν τσιγάρα, καραμέλες.
Στο βάθος εργατικές πολυκατοικίες γκρίζες· αραιά και που αυτοκίνητα.

Αδριατικο Πελαγος - Ακτες Αλβανιας, Χειμαρα

Σ' αυτό το μέρος έχουμε αγκυροβολήσει
Γκρίζο, καφέ, αραιές συστάδες δένδρων, κόκκινες στέγες, ακίνητα σύννεφα—
Μέσα σ' αυτό το αγέρωχο, της λησμονιάς καράβι— ψήγματα, ψέμματα,
μιας Ιστορίας "του χθες",
εμείς, "της σήμερον" —απλοί επισκέπτες.