Θα συνεχίσω να γράφω και μετά θάνατον; Έχω γράψει σε ώρα τροπικής θύελλας, τις παραμονές του θανάτου —κι όταν το πλοίο βυθιζόταν τραγούδησα στο κατάστρωμα, κι όταν γκρεμίζονταν οι κολόνες του ναού, έκρουσα τις φωνητικές μου χορδές με την τελευταία μου πνοή.

Έγραψα σε ώρες διακοπής ρεύματος μες στο σκοτάδι σε ώρα ψυχικού κλονισμού, παγιδευμένος κάτω από χαλάσματα χωρίς αέρα κι αντικρύζοντας εκτελεστικά αποσπάσματα δικτατοριών. Έγραψα σ' εκκωφαντικές συναυλίες σκληρού ροκ και στο κρεβάτι μου όταν κοιμόμουνα: Τώρα χρειάζομαι μόνο χαρτί και καλαμάρι να συνεχίσω να γράφω στον αιώνα τον άπαντα. Μα που θα βρω χαρτί και καλαμάρι στον τάφο; Χμ, δεν το 'χα σκεφτεί αυτό. Θα πρέπει να τα παραγγείλω εγκαίρως από πριν. Και σε μεγάλες ποσότητες. Μα τι θα κάνω
Τότε θα πρέπει να γράψω με πνευματική πένα σε πνευματικό χαρτί. ΄Η ακόμα καλύτερα, θα υπαγορεύσω σε κάποιο ζώντα συγγραφέα, στοιχειώνοντας τον αφού πεθάνω.

WILLIAM BLAKE

Έτσι άλλωστε ο τυφλός Μίλτονας δεν υπαγόρευε στην κόρη του κάθε μέρα τη συνέχεια του "Παραδείσου Απολεσθέντος", όπως την είχε σκεφτεί την προηγούμενη νύχτα, κι ο Iρλανδός Φέρντους Μακρόιχ δεν υπαγόρεψε το επικό αφήγημα του "Τέιν" από τον τάφο του, σε κείνον που το κατέγραψε, κι ο Όμηρος δεν έκανε έκκληση στις Μούσες να τον βοηθήσουν με την Ιλιάδα και την Οδύσσειά του, κι όπως μαρτυρούν οι ηθοποιοί που φτιάξανε την πρώτη έκδοση των έργων του, το χέρι του Σαίξπηρ δεν έγραφε απ' ευθείας ό,τι σκεφτότανε χωρίς να σβήνει ποτέ του τίποτα, κι ο Ουίλιαμ Μπλέικ δεν αντέγραφε τον "Μίλτονα" του από ένα άλλο μεγάλο ποίημα που που υπήρχε κάπου στο Υπερπέραν, κι ο Βυάσα δεν υπαγόρευε από μνήμης την "Μαχαμπαράτα" στον ελεφάντινο θεό της γραφής Γκανέσα, κι ο Αριστέας δεν έγραψε την "Αριμασπεία" επιστρέφοντας από τους νεκρούς κι ο Ντάντε δεν έκανε το ίδιο ταξίδι "στη μέση του δρόμου της ζωής του";

κι όπως μας λέει ο Πλάτωνας, ο Αρμένιος ΄Ηρ δεν περιέγραψε τον Άλλο Κόσμο με πολλές λεπτομέρειες, κι όλοι αυτοί οι "σαμάνες" της Κεντρικής Ασίας δεν κάναν ταξίδια νοερά στον άλλο κόσμο περιγράφοντας τον την ίδια ώρα στο ακροατήριο τους, κι ο Οδυσσέας δε ξαναγύρισε από τον "άλλο κόσμο", ύστερα από 20 χρόνια, μόνο και μόνο για να ξαναφύγει αμέσως για άλλες περιπέτειες, κι ο Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς δεν έγραψε το "Όραμα", από πνεύματα που μιλούσαν μες απ' τη γυναίκα του σε κατάσταση ύπνωσης, εγώ δεν έγραψα το "Ανώνυμο Ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη", αφού ρούφηξα ένα πολύ δυνατό τσιγάρο που μ' έβαλε σε επαφή με τον ποιητή προπάππο μου,

κι ο Γκίνσμπεργκ δεν έγραψε το ποίημα "Καντίς" ακούγοντας τη φωνή του Μπλέικ να του μιλάει για τη νεκρή μητέρα του, και το "Πνεύμα του Μεσκάλ" δε βοήθησε τον Καστανιέντα να μπει στο νόημα,
κι ο Πόε δεν έγραφε κάτω απ' την επιρροή του οπίου, κι ο Ρεμπώ δεν έγραψε την "Εποχή στην Κόλαση", νομίζοντας πως θα πεθάνει,
κι ο Μπρετόν δεν εμπνεύστηκε από τις "μέντιουμ" την ιδέα της αυτόματης γραφής, κι ο Αντρέι Σινιάφσκι δεν ήταν σ' επαφή με όλα αυτά τα "πνεύματα", όταν έγραφε τις "Φανταστικές Ιστορίες" του και το αφήγημα "Λουμπίμωφ",

κι ο ψυχαναλυτής Γουστάβος Γιούνγκ δεν άκουσε τις συμβουλές του Γκουρού του ενόσω ήταν σε κωματώδη κατάσταση, κι ο Γουλιέλμος Ράιχ δεν στοίχειωσε τον σκηνοθέτη Μακαβέγιεφ και τον έβαλε να γυρίσει την ταινία για τη ζωή του "Τα Μυστήρια του Οργανισμού",
κι ο Τζέιμς Τζόις, που όλη τη ζωή του διαστρέβλωνε κάθε αγγλκή φράση που άκουγε, κι ο Σάμουελ Μπέκετ δεν έβαζε τα πρόσωπα των μυθιστορημάτων του να γράφουν και μετά θάνατον,

κι ο Μέιριγκ που έγραψε το "Γκόλεμ" του από την προοπτική ενός ανθρώπου χωρίς μνήμη, κι Μπόρις Μπουλγκάκωφ που έγραψε τον "Κύριο και τη Μαργαρίτα" ακολουθώντας το παράδειγμα του Γκαίτε, κι ο Ντίλαν Τόμας γράφοντας για τους στοιχειωμένους νεκρούς της Ουαλίας...