|
Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρουμε ούτε ένα λεπτό παραπάνω, στη διαδικασία των αλλεπάλληλων ενσωματώσεων. Μπορούμε αμέσως να απελευθερωθούμε —αλλιώς αυτό θα επαναλαμβάνεται εις το διηνεκές. Απλά δεν έχουμε παρά να ενστερνισθούμε μια εξ ολοκλήρου νέα πρακτική, έναν άλλο modus operandi —έναν σωστό τρόπο σκέψης, ομιλίας, δράσης.
Άρθρο περί "Παράδοσης", "Αφιέρωσης" - Η έννοια της Αφοσίωσης και της Αφιέρωσης των δραστηριοτήτων προς τον Κϋριο Μτφ. Προσαρμοή Λ.Σ.Α.
Όσο σκεφτόμαστε πως ο Θεός μας υπηρετεί βοηθώντας μας, όσο ενδιαφερόμαστε για τη προσωπική μας ευχαρίστηση, τόσο θα παραμένουμε στη θέση αυτού που υποφέρει. Για να επιτύχουμε την απαλλαγή μας από τα δεινά, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πλήρως πως δεν είμαστε εμείς ο Θεός —(άρα μπορούμε να κάνουμε και να πετυχαίνουμε ό,τι θέλουμε), αλλά ο Θεός είναι εκείνο στο οποίο θα πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι και υποταγμένοι στη δική του και μόνο θέληση και όχι στις διάφορες επιθυμίες και φαντασιώσεις μας. ⇒ Πρακτική=παράδοση στον Κύριο / Om (mantra=Shanti) Shanti
Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αποδεχθούμε πράγματα που δε μας αρέσουν όπως έχουν και να απορρίψουμε άλλα που μας αρέσουν. Αν δεν παραιτηθούμε από τις εμμονές μας δε θα μπορέσουμε ποτέ να πετύχουμε την πνευματική μας ολοκλήρωση και θα παραμένουμε δέσμιοι στη διαδικασία των γεννήσεων υποφέροντας δεχόμενοι τα αποτελέσματα των επίπλαστων δραστηριοτήτων μας.
Στη τελευταία στροφή του Sikshastaka, ο Κύριος Kαϊτάνια εξηγεί πλήρως το νόημα της Αφοσιωμένης Υπηρεσίας. Εαν επικεντρωθούμε σ' αυτή η πρόοδος μας θα είναι γρήγορη και σταθερή κερδίζοντας συνέχεια έδαφος προς την κατεύθυνση της σημασίας της αγνής αφοσιωμένης υπηρεσίας σ' Αυτόν
Sikshastaka (Κεφ. 8): Δεν αναγνωρίζω κανέναν άλλο εκτός απ' τον Κύριο για Αφέντη μου και τέτοιος θα παραμένει πάντα - όσες δοκιμασίες κι αν μου δώσει, όσο κι αν δεν μπορώ ποτέ να τον δω. Εκείνος πάντα θα 'ναι η αιτία των πάντων - Υπέρτατος Κύριος μου - Δημιουργός και Παραλήπτης των Πάντων.
Sankarshan Das Adhikari
Τhere is no reason to suffer another minute in the cycle of birth and death. We can become liberated immediately or it may take us millions
of births and deaths. It is simply a matter of fully adopting
the proper modus operandi, the proper mood of thinking, speaking,
and acting. As long as we are thinking of how God can serve
us or as long as we are attached to acting for our own pleasure
we will remain in the suffering position.
To become truely liberated
we must realize that we are not God, that God is a person to
Whom we must fully and completely submit ourselves according
to His direction, not our imagination.
This means that we must
be prepared to accept things that we would rather not accept
and reject things that we would rather not reject. If we are
not fully detached in this way we are not a suitable candidate
for spiritual emancipation. We will have to remain in the cycle
of birth and death to suffer and enjoy the results of our fruitive
activities for selfish gain, either concentrated or extended.
In His final verse of the Sikshastaka, Lord Caitanya has very
nicely expressed the mood of pure devotional service. If we
meditate upon and fully imbibe this mood our advancement along
the pathway of Krishna consciousness will be very steady.
We will quickly advance to the stage of pure devotional service.
Sikshastaka Chapter 8: I know no one but Krishna as my Lord, and
He shall remain so even if He handles me roughly in His embrace
or makes me brokenhearted by not being present before me.
He is completely free to do anything and everything, for He
is always my worshipful Lord unconditionally.
|
