Shanti, Shanti, Shanti
Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού,
κάποια μέρα θα αντιληφθείς πως έχεις χωριστεί απ' το σώμα σου.
Θα αισθανθείς χαρά ανάμεικτη με φόβο. Χαρά για την αίσθηση
της κατοχής ενός νέου ελαφρού, αστρικού σώματος και φόβο γιατί αυτό θα μοιάζει σαν μια επιβίβασή σου σ' ένα ξένο, άγνωστο αεροπλάνο.
Στην αρχή αυτή η νέα συνειδητότητα θα σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ
άβολα μέσα στο νέο όχημα - όπως ένα μικρό σκυλάκι οκτώ-δέκα
ημερών που μόλις ανοίγει τα μάτια του στον κόσμο
Αισθάνεσαι
ένα καινούργιο ελαφρύ, αέρινο σώμα να διέρχεται σε μια κυκλική,
δονούμενη, περιορισμένη αστρική ατμόσφαιρα, μέσα σε εκλάμψεις
χρυσού φωτός που εμποτίζουν αντικειμένα, υπάρξεις (φωτεινές παρουσίες) κλπ. Αισθάνεσαι
πως κινείσαι ή αιωρείσαι —και κατά συνέπεια εγείρεται ο φόβος
της πτώσης μέσα σου.
Όμως ποτέ δεν πέφτεις, αλλά η νέα εμπειρία γεννά νέα αισθήματα
και αισθήσεις στην αρχή. Το πως έφυγες απ' το σώμα παραμένει
άγνωστο. Ξαφνικά χωρίζεσαι και ξεκινάς στο νέο όχημα, μερικές
φορές μέσα σε μια γαλάζια σφαίρα γύρω σου, άλλες φορές πάλι
μέσα σε αναλαμπή αναμεμειγμένη με σκοτάδι άλλοτε πάλι, μέσα
σ' ένα εξαιρετικά έντονο φως που διαπερνάται από χρυσές και
κίτρινες εκλάμψεις. Η χαρά σου είναι απερίγραπτη και δεν εκφράζεται
με λόγια. Μόνο εσύ αντιλαμβάνεσαι την εμπειρία (Anubhava)...
Χωρίς να γνωρίζεις για το πως άφησες το σώμα, ωστόσο είσαι
πλήρως καθησυχασμένος ότι θα ξαναγυρίσεις. Αισθάνεσαι πως
εισχωρείς απαλά και σιγά από μια μικρή δίοδο με αιθερική αίσθηση.
Σαν αέρας που μπαίνει από ένα παράθυρο, εισέρχεσαι με το νέο
αστρικό σώμα ξανά πίσω στο φυσικό σώμα.
Εάν κάποιος αποζητά την αληθινή ευτυχία, τότε θα πρέπει να ελευθερωθεί από τον κλοιό του χοντρού σώματος. Στην λεπτή ύλη υπάρχει μια δίχως τέλος ευχαρίστηση. Η διαφορά ανάμεσα στο λεπτό και το χοντρό έγκειται πως στο χοντρό επίπεδο η ευχαρίστηση είναι περιορισμένη. Κάποιος μπορεί να απολαμβάνει στο υλικό του σώμα αλλά όχι για πολύ. Μόνο όταν θελήσει να απαλλαγεί από τις υλικές απολαύσεις μπορεί να εισχωρήσει στην πνευματική ζωή (λεπτό σώμα) εκεί που δεν υπάρχει τέλος.
Στην Μπαγκαβάτα Πουράνα, ( Srimad Bhagavatam) το κεφ. 5.5.1, εξηγεί πως μόνο στο λεπτό επίπεδο η απόλαυση (brahma-saukhya διαρκεί πάντα και είναι η Υπέρτατη Ευχαρίστηση ( ananda).
Μόνο οι ανόητοι συνεπαίρνονται από την ομορφιά που υπάρχει στο υλικό επίπεδο νομίζοντας πως αυτό που τους προσφέρει είναι μια αληθινή απόλαυση.
Πιστεύω πως εξέφρασα την ιδέα ευκρινώς. Μόλις επιστρέψεις
εύκολα μπορείς να ξεχωρίσεις τη ζωή στο χοντρό από εκείνη
στο λεπτό όχημα.
Αισθάνεσαι μια απέραντη επιθυμία να βιώσεις
εκ νέου εκείνη τη συνειδητότητα και να παραμείνεις για πάντα
εκεί. Όμως δεν το κατορθώνεις παρά για ένα μικρό διάστημα μόνο πέντε
με δέκα λεπτών.
Ειδικότερα, στην αρχή, δυσκολεύεσαι ν' αφήσεις
το σώμα με τη θέληση σου, μέσω απλής θέλησης. Τυχαία μετά
από προσπάθειες, αποσπάσαι από το σώμα μια φορά το μήνα κατά
τη διάρκεια του Sadhana. Εαν όμως επιμείνεις συστηματικά και
με πείσμα, θα μπορείς ν' αφήνεις κατά βούληση το σώμα και
να παραμένεις στο νέο αεροπλάνο για μεγαλύτερο διάστημα με
το νέο λεπτό σώμα σου.
Αισθάνεσαι ασφαλής με την από-ταύτιση
με το σώμα. Τότε λέγεται πως κατέκτησες την Deha-Adhyasa -τότε
μόνο- όταν θα μπορείς ν' αφήνεις κατά βούληση το σώμα και
να παραμένεις στη νέα περιοχή για μεγαλύτερο διάστημα -δυο
τριών ωρών. Τότε η θέση σου θα είναι εντελώς σίγουρη.
Η πρακτική της mauna και του σταθερά κανονικού διαλογισμού είναι απολύτως απαραίτητη για να φθάσεις σ' αυτό τον στόχο. By Swami Sivananda Published 06/29/2005 κείμενα: Sankarshan Das Adhikari - Μετάφραση / προσαρμογή: Λ.Σ.A - Εικόνα Κειμένου: Αρχική Πηγή
Μετά από συνεχή σκληρή προσπάθεια θα μπορείς να χωρίζεσαι απ' το σώμα συχνά.
Μόλις κοπάσουν οι σκέψεις και σιγήσει το μυαλό, η διανοητική συνήθεια -του να ξεγλυστράει κανείς απ' το σώμα του- συντελείται αυτόματα. Χωρίς καμμιά δυσκολία.
|