Αισθάνομαι την πραγματικότητα με σωματικό πόνο.
Γύρω δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, αλλά τείχη που στενεύουν διαρκώς περισσότερο,
τέλματα στα οποία βυθίζομαι ολοένα.
Αναρχούμαι από τις αισθήσεις μου.
Η παραμικρότερη υπόθεση
γίνεται τώρα σωστή περιπέτεια.
Για να πω μια κοινή φράση,
πρέπει να τη διανοηθώ σ' όλη της την έκταση,
στην ιστορική της θέση, στις αιτίες και τα αποτελέσματά της.
Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου.
Επίλογος —1928
Από χίλιους δρόμους είμαστε φτασμένοι
σ' ένα σημείο όλοι, για ένα σκοπό
Και προσμένουμε μ' άγνοια τυλιγμένοι
μα περισσότερο αξιολύπητοι γι' αυτό..
Μ' έναν ωραίο επίλογο θα τελειώσει
το παραμύθι της ζωής...
Μαυροντυμένοι ολημερίς,
ήρωες με τα μαλλιά μας στον αγέρα,
θα τριγυρνούμε αγέρωχοι
στα σοκκάκια, τη σκοτεινή αυτή μέρα...
Κουρασμένοι ως θα νυχτώσει
στη φύση, στ' αστέρια
"αντίο" για πάντα θε να πούμε
και μ' έναν ωραίο επίλογο θα τελειώσει
το παραμύθι της ζωής
που την ψυχή μας τόσο είχε πληγώσει!