Τι προδοσία!

Διάβηκεν ως
αυγερινός
στη φαντασία.

Αντί θρησκείας,
θαύμα υψηλό,
παιχνίδι απλό
φιλαρεσκείας.

Χάνεται αγρίμι,
σε αλαργινούς
κόσμους ο νους.
Δέρνεται η μνήμη

Α! Το υπερτέλειο
πρόσωπο — αυγή
τώρα πληγή
και περιγέλιο.

Πάντοτε ψέμα
έλεγε το
ιριδωτό
εκείνο βλέμμα;

Το στόμα μια
φιδοφωλιά
και στα φιλιά
τι προδοσία!