Απ' άκρη σ' άκρη ουρανού και θάλασσας
μελίσσι ξεχύνονταν
πλήθος πολύχρωμο
Αργόσυρτα στενάζοντας
δρόμους ανεξερεύνητους
όριζε το φεγγάρι.

Απόμακρος κυμάτων παφλασμός, γλυκό σπινθήρισμα βλεμμάτων
ανέμου ριπές, μέσα από καμάρες, παλιούς φανοστάτες,
εξώστες και κατώφλια κτιρίων Ενετικών
Νύχτα διάστυχτη ψήγματα— ασημιά και χρυσά.

Μες τα βαθύσκια καλντερίμια, από τα βάθη του χρόνου
πλανιόταν η σιωπή
ζωών που τελεύτησαν, φλογών που σβυστήκαν, φράσεων που δεν ειπώθηκαν
ανεμοστρόβιλων που πέρασαν
άγνωστων μυστικών κρυμένων αδιόρατα
σε σπίτια ανδρών επιφανών
—περίτεχνα στη λήθη τη μαρμάρινη
ωραία στολισμένα.

Στο βουητό της θάλασσας του Ιονίου
στα μαύρα φύκια που ξεβράζουν οι ακτές του σαν τις στοιχειώνει τρικυμία
—ανθρώπων ιστορία:
Πάνω στις γκρίζες πέτρες, αθώρητη σφραγίδα.