Στροφή πήραμε μικρή
δίπλα απ' το καταπράσινο νησί
Χιλιάδες πεύκα νεοσσοί, χωμάτινο δρομάκι
σ' ένα παλιό οίκημα οδηγεί—
κυνηγετικό ίσως του χθες περίπτερο.

Αργά αργά η πόλη ξεπροβάλλει με τα Ενετικά της κτίρια:
Τόνοι του ροζ και της ώχρας
καμπαναριά με κόκκινες κορφές
Το απόκρημνο βουνό
στο φως των ηλιαχτίδων χάνει την αγριάδα του
Όλα γλιστρούν αθόρυβα
μες τη σιωπή της θάλασσας σαν σε ταινία που αρχίζει:

Ξενοδοχείο το "ΙΟΝΙΟ", "ΑΤΛΑΝΤΙΣ",
μια επιγραφή: ΟΥΖΟ "ΤΣΑΝΤΑΛΗ"
και δυο πολεμικά αραγμένα.

Μπλέκει το Σήμερα στο Χθες
κ' εμεις μεσ' την εικόνα
παρακολουθούμε το τοπίο
—Επισκέπτες,
απ' το πέλαγος του εαυτού μας φερμένοι.